Chrzest Nowego Przymierza

Czym jest chrzest wodny? Dlaczego praktykować chrzest? Odpowiedzi na pytania dotyczące chrztu Nowego Przymierza.

Chrzest Nowego Przymierza

Ustanowienia Pana Jezusa Chrystusa:
I.Chrzest wodny.
II. Wieczerza Pańska.
Są to dwa ustanowienia, obrzędy nakazane przez Pana Kościołowi, aby je praktykował, wyrażając swoją żywą wiarę i oddanie Panu Jezusowi Chrystusowi.

Ad. I. Nauczanie Nowego Testamentu na temat chrztu wodnego.
A. Chrzest Janowy. /Dz 19,3 /
Zanim omówimy chrzest Nowego Przymierza, który został ustanowiony przez naszego Pana Jezusa Chrystusa przyjrzyjmy się chrztowi Janowemu.
Łk 20,1-8 ; Pan Jezus zadaje pytanie odnośnie chrztu Jana.
„…Zapytam i ja was o pewną rzecz …Czy chrzest Jana był z nieba czy od ludzi?”
Ważne jest, abyśmy zadali sobie pytanie czy to, co praktykujemy i w co wierzymy pochodzi z nieba czyli jest Bożym postanowieniem, Bożą wolą, czy też tylko ludzkim nakazem.
Jeśli jesteśmy szczerzy wobec samych siebie a także Boga ,uznając autorytet Pisma Świętego, będziemy znali odpowiedź.
Faryzeusze nie chcieli na to pytanie odpowiedzieć. Wzgardzili tym chrztem. Odrzucili chrzest Jana, a co za tym idzie odrzucili postanowienie Boże wobec siebie.
Wiemy, że chrzest Jana był Bożym poleceniem i postanowieniem. Jan nie przyszedł we własnym imieniu. Głosił i czynił to, co Bóg mu nakazał przez Ducha Świętego.
Mt 3,1-17;” A w one dni przyszedł Jan Chrzciciel, każąc na pustyni judzkiej…
Albowiem ten ci to jest, o którym Izajasz prorok mówił…Głos wołąjącego na pustyni…”
Mt 11,7-14 „…powiadam wam nawet więcej niż proroka. To jest ten , o którym napisano: Oto Ja posyłam posłańca mego przed tobą, który przygotuje drogę twoją, przed tobą…Jeżeli chcecie to przyjąć, on jest Eliaszem, który miał przyjść.”
Mal 3,1.23.24 – wypełnienie słowa proroczego co do Jana Chrzciciela.
Łk 1,5-17 „…będzie wielki przed Panem;…będzie napełniony Duchem Świętym już w łonie matki swojej. Wielu też spośród synów izraelskich nawróci do Pana, Boga ich.
On to pójdzie przed nim w duchu i mocy Eliaszowej…”
Łk 1,76.77 – „A ty , dziecię prorokiem Najwyższego nazwane będziesz, bo poprzedzać będziesz Pana…”
Jan zn. wdzięczny, Jahwe jest łaskawy, miły. Otrzymał przydomek Chrzciciel.
Chrzciciel gr. Baptistes od- baptidzo zanurzyć, zatopić, obmyć.
Bapto – zanurzać, maczać J 13,26; Dz 19,13 w zn. farbować.
Baptisma- baptismos – zanurzenie, chrzest, obmywanie – Mk 7,4; Hbr 9,20;
Kol 2,12; Hbr 6,2. Stąd Jan chrzcił tam, gdzie było dużo wody. J 3,23
Jan Chrzciciel to w tłumaczeniu Jan Zanurzyciel.
Ewangelista Łukasz podaje, że Jana doszło Słowo Boże i przeszedł całą nadjordańską krainę , głosząc chrzest upamiętania na odpuszczenie grzechów.
Łk 3,1-20.

Relacja ewangeliczna podaje, że tłumy, dawały się ochrzcić przez Jana.
Łk 3,7.10. Ludzie wykształceni i prości, żołnierze i pogardzani celnicy. Mt 3,5
Możemy powiedzieć, że był to czas Bożego poruszenia i nawiedzenia ludu Bożego.
Jan przygotowywał lud Izraela na pojawienie się Mesjasza.
Wzywał do skruchy i upamiętania.
Prostowania dróg w swoim życiu. Łk 3,4.5.6.
Pojednania w rodzinach. Łk 1,16.17.
Przygotowywał Panu lud prawy, aby mogli ujrzeć Boże zbawienie, które miało się objawić w Panu Jezusie Chrystusie. Łk 3,6.
Jeśli człowiek chce doświadczyć Bożej łaski, ujrzeć co Bóg dla niego uczynił, niech ukorzy się pod mocną ręką Bożą. Niech zaprzestanie grzechu i zwróci się do Boga całym sercem, a Bóg go usłyszy i odpowie na jego wołanie.
Jan oczekiwał szczerości, prawdziwego upamiętania, które zawsze łączy się z porzuceniem grzechu, posłuszeństwem Bogu, wydawaniem owoców opamiętania . Łk 3.8.10-14.
Hbr. „nacham” – opamiętanie zn. westchnąć, mocno oddychać,i mplikuje żal, współczucie oraz pocieszenie. Zawiera w sobie wzdychanie, jęk, lament.
Słowo to użyto w odniesieniu do Boga , gdy Pan Bóg wzdycha, przeżywa smutek, lament z powodu grzechu swego ludu i całej ludzkości: 1M 6,5.6; 1Sm 15,11.29; 2Sm 24,16; Ml 3,6.
Inne słowo: „szaw” – opamiętanie, zn. odwrócić z powrotem, powrócić. 1Krl 8,47
Ez 14,6; 18,30. Użyte ok. 600 razy.
Hbr. OPAMIĘTANIE zawiera w sobie „wzdychanie, jęk, lamentowanie, odwracanie i powracanie”. /Kevin Conner, Fundamenty doktryny chrześcijanskiej, str291./
Ewangeliści oddali to gr. słowem -metanoeo Mt 3,2 -zmienić zdanie, myślenie,
żałować, odczuwać skruchę.
Metanoia- zmiana usposobienia, żal, skrucha: Mt 3,11.

Jedni przychodzili do Jana ze szczerą skruchą, żalem, wyznawali swoje grzechy i dawali się ochrzcić na odpuszczenie swych grzechów.
Inni przychodzili nieszczerze. Również dawali się ochrzcić, ale nie było w ich sercu prawdziwego żalu z powodu grzechu, skruchy przed Bogiem i pragnienia prowadzenie właściwego życia. Dlatego Jan, mając duchowe poznanie stanu ich serc z jakim przychodzili się ochrzcić, wzywał ich do szczerego upamiętania.Mt 3,6-12.
Nikt nie może doznać Bożej łaski i mocy w swej słabości, grzechu bez szczerego
upamiętania, żalu, skruchy i chęci życia wg Bożych przykazań.
Jest niezwykle ważnym, zbawiennym dla nas ludzi, wiedzieć co pochodzi z nieba od Boga a co nie. Co jest tylko ludzkim wymysłem, urojeniem.
Tak więc mamy nad Jordanem ludzi, którzy słyszą Boga przemawiającego przez Jana i takich , którzy odrzucają Jana i jego poselstwo. Są tam prości ludzie jak i uczeni w Piśmie, faryzeusze i saduceusze.
Pan Jezus powiedział: „Kto z Boga jest słów Bożych słucha…” J 8,47; 10,26.27.
„Owce moje głosu mego słuchają, a Ja znam je , a one idą za mną.” J 10,4.

Kim był zatem Jan?
Ml 3,1.23.24; Mt 11,7-14; Łk 1,67.76-80; 3,2-6
Posłany przez Boga. Głos Boży wołający i przygotowujący drogę Panu.
Prorok Najwyższego. Eliasz, który miał przyjść. Anioł-posłaniec Pana Boga.
Jakie znaczenie miał chrzest Jana?
-Był to chrzest upamiętania, na odpuszczenie grzechów. Łk 3,3.
-Chrzest ku upamiętaniu. Mt 3,11.
Żydzi wcześniej chrzcili prozelitów. Jednak chrzest Jana był wezwaniem do ludu Bożego, Izraela i ściśle związany z upamiętaniem i przygotowaniem swego serca na spotkanie z nadchodzącym Mesjaszem. W wyniku skruchy i wyznania grzechów podczas chrztu ludzie dostępowali od Boga przebaczenia swoich grzechów.
-Chrzest Jana był z nieba od Boga a nie z ustanowienia ludzi, przywódców religijnych. Nie wynikał z tradycji żydowskiej.
-Był Bożym postanowieniem dla wszystkich przywódców religijnych i całego ludu bez wyjątku. Łk 7,28-30.
-Był ściśle związany z upamiętaniem i odpuszczeniem grzechów.
Sam w sobie, bez szczerego upamiętania nie miał znaczenia. Bóg chce widzieć żal, skruchę z powodu naszych grzechów, który popełniliśmy i szczere nawrócenie, za którym idą owoce upamiętania.
-Należał do Starego Przymierza, podobnie jak Jan nazwany jest największym prorokiem Starego Testamentu. Mt 11,7-14.
-Przygotowywał na przyjście Sprawiedliwego. Mt 11,11.
-Był Bożą sprawiedliwością. Mt 3,15.
-Ogłaszał przybliżenie się Królestwa Bożego . Mt 3,2

Dlaczego nasz Pan dał się ochrzcić?
Mt 3,13-17; Łk 3,21.22.
Przecież to był chrzest ku upamiętaniu i odpuszczeniu grzechów.
Wiemy, że nasz Pan i Zbawiciel nie popełnił żadnego grzechu.
Chrzest Jezusa-jego znaczenie.
Jezus utożsamia się z nami, grzesznikami w swym chrzcie.
Zapowiada, że gotów jest umrzeć za nas jako grzesznik, przyjąć krzyż. Flp 2,8.
Wzór dla nas, pokazuje posłuszeństwo Bogu Ojcu. Mt 3,16.17.
Wykonaje Bożą sprawiedliwość. Mt 3,15
Wzór, pierwszy z braci.
Początek służby Jezusa. Wychodząc z wody chrztu zstępuje na Niego Duch Świety. Od tego momentu rozpoczyna się pełna mocy służba naszego Pana Jezusa Chrystusa. Zwiastowane jest w mocy Królestwo Boże.

Ludzie sami przychodzili do chrztu Mt 3,5. Podobnie uczynił to nasz Mistrz i Zbawiciel. Jezus wstąpił i wystąpił z wody. Mt 3,16. Wszystko to wskazywało na świadomy chrzest, który wyrażał szczere nawrócenie do Boga.
Bóg Ojciec uwierzytelnił swego Syna podczas chrztu. Mt 3,16.17;Łk 3,21.22.
Po chrzcie uczniowie Pana także chrzcili. J 3,22; 4,2.
Wzywali lud Boży do upamiętania i przygotowania serca na przyjęcie Mesjasza.
Formuła tego chrztu prawdopodobnie brzmiała – -„Ja was chrzczę wodą ku upamiętaniu.” Mt 3,11
Stracił swą ważność po śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa. Dz 19,3.
Ochrzczeni chrztem Jana musieli ochrzcić się po raz drugi , aby stać się uczestnikami
Nowego Przymierza we krwi Pana Jezusa Chrystusa. Dz 19, 3-5.
Jezus mówił, że przywódcy wzgardzili Bożym postanowieniem, gdy mówił o Janie. A tutaj, mamy Kogoś daleko większego od Jana i proroków ST.
Czy możemy wzgardzić, zlekceważyć, zaniedbać Boże postanowienie odnośnie chrztu Nowego Przymierza?

B. Chrzest Nowego Przymierza.

Warunek chrztu wodnego.
Cóż stoi na przeszkodzie, abym był ochrzczony?

Takie pytanie , wyrażające zarazem pragnienie chrztu zadał ewangeliście Filipowi dworzanin królowej Etiopii, kiedy wracał z Jerozolimy do swego kraju. Dz 8,36.
Gdy Pan Jezus odchodził z tej ziemi nakazał swoim uczniom-Kościołowi głosić Ewangelię-Dobrą Nowinę wszystkim narodom począwszy od Jerozolimy poprzez Judeę, Samarię aż po krańce świata. Mieli czynić narody uczniami, chrzcząc je w imię Boga Ojca, Syna i Ducha Świętego. Mt 28,18-20; Dz 1,8.
Ewangelista Marek zapisał słowa Pana:
„I rzekł im idąc na cały świat, głoście Ewangelię wszystkiemu stworzeniu.
Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, będzie zbawiony, ale kto nie uwierzy będzie potępiony.” Mk 16, 15.16.
Zwróćmy uwagę, że sprawa chrztu wodnego jest jednym tchem wymieniona obok
zwiastowania Ewangelii i konieczności uwierzenia Bożemu Słowu.
Nie ma w żadnym wypadku odwróconej kolejności tzn. Chrzest a potem Wiara.
Zawsze na pierwszym miejscu jest Zwiastowane Słowo, ze słuchania Słowa rodzi się wiara /Rz 10,17/ a następnie chrzest jako owoc, rezultat żywej wiary w Pana Jezusa Chrystusa.
Dlatego możemy śmiało powiedzieć, że chrzest wodny jest niezbędnym krokiem w życiu człowieka po jego nawróceniu do Jezusa Chrystusa.
Tak jak przy chrzcie Jana, niezbędnym warunkiem przystąpienia do chrztu było:
Upamiętanie- skrucha, żal z powodu grzechu -wyznanie go i porzucenie;
Tak warunkiem przystąpienia do chrztu , który nakazał Pan Jezus, jest wiara w Pana Jezusa Chrystusa .
Wiara, która pociaga za sobą upamiętanie, nawrócenie i nowozrodzenie.
Do nowego życia, zradza nas Duch Święty, który jest Bogiem.
„Tym, którzy go przyjęli dał moc-prawo stać się dziećmi Bożymi, tym , którzy wierzą w imię jego, którzy narodzili się nie z krwi ani cielesnej woli, ani z woli mężczyzny, lecz z Boga.” J 1,12.13
„Odpowiadajac mu Jezus, rzekł mu: Zaprawdę , zaprawdę, powiadam ci , jeśli się
kto nie narodzi na nowo, nie może ujrzeć Królestwa Bożego…
jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha nie może wejść do Królestwa Bożego.
Co się narodziło z ciała , ciałem jest a co się narodziło z Ducha, duchem jest…”
J 3,3.5.6
Zbawienie jest Bożym dziełem. Przyjmujemy je przez wiarę, gdy uznajemy naszą grzeszność i prosząc o Bożą łaskę i przebaczenie powierzamy się w Jego ręce pod Jego władzę.
/Obrazem zrodzonego z mocy człowieka jest Ismael natomiast Izaak jest obrazem zrodzenia przez moc Bożą./

Podczas zwiastowania ap. Piotra w Dniu Pięćdziesiątnicy czytamy:
„Niechże tedy wie z pewnością cały dom Izraela, że i Panem i Chrystusem uczynił go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście.
A gdy to usłyszeli, byli poruszeni do głębi i rzekli do Piotra ,i pozostałych apostołów: Co mamy czynić mężowie bracia?
A Piotr do nich: Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić w imię Jezusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie dar Ducha Świętego.”
Dz 2,36-38.
„Ci więc, którzy przyjęli Słowo jego, zostali ochrzczeni i pozyskanych zostało około trzech tysięcy dusz. I trwali…” Dz 2,41.42.
Czy widzimy tą kolejność:
Głoszone Słowo Ewangelii, rodzi w nas Wiarę, która doprowadza do upamiętania i nawrócenia, czego rezultatem jest chrzest. Nigdy odwrotnie.
Jeszcze raz powtórzę: Chrzest wodny w imię Boże musi być poprzedzony szczerą wiarą i upamiętaniem. Gdy Bóg widzi szczerą skruchę, żal i nasze odwrócenie się od grzechu,udziela nam mocy do prowadzenia nowego życia. Bóg nas nie poprawia, Bóg zradza nas, czyni nowym stworzeniem.
W naszym nawróceniu do Boga zaangażowane są ;
Nasz umysł. Duch Boży oświeca nas i zaczynamy rozumieć Słowo i widzieć Prawdę.
Nasze uczucia. Pojawia się żal, smutek wg Boga z powodu naszych grzechów, brudu w naszym życiu.
Nasza wola. Decydujemy się przyjść do Jezusa Chrystusa, którego Bóg ustanowił Panem i naszym Zbawicielem, wyznajemy mu nasze grzechy, z serca je porzucamy, prosimy o oczyszczenie i nowe serce, które będzie miało upodobanie w Nim i Jego Słowie, w tym co czyste i święte.
Wielu ludzi może być autentycznie poruszonych w swoim umyśle i uczuciach, jednak nigdy nie doświadczą nowonarodzenia, Bożej przemiany, jeśli nie przyjdą do Jezusa Chrystusa. Nie użyją swej woli, aby odwrócić się od grzechu i pójść za Jezusem tzn. zacząć żyć wg Jego Słowa.
Wielu płacze z powodu skutków swoich grzechów, konsekwencji, ale nie płaczą z powodu ohydy zła, grzechu w swoim życiu. A to nie jest prawdziwe upamiętanie.

Przypadek dworzanina ,Etiopczyka -Dz 8,26-39.
Kiedy Filip go oczchrzcił? Jaka była jego postawa przed Bogiem zanim został ochrzczony?
1.Pragnął Boga. Własnie wracał z Jerozolimy, gdzie się modlił. Pokonał wielką drogę, aby szukać Boga Izraela. 2.Czytał Pismo i go nie rozumiał.
3.Pan to widział i posłał na tą pustynną drogę swego sługę Filipa, aby mu wyjaśnił Pisma. 4. Filip zwiastował mu Chrystusa. 5.Dworzanin uwierzył.
6.Wyznał Jezusa Chrystusa Synem Bożym I WTEDY :
„A gdy tak jechali drogą ,przybyli nad jakąś wodę , a eunuch rzekł : Oto woda; cóż stoi na przeszkodzie , abym został ochrzczony?
Filip zaś mu odpowiedział: Jeśli wierzysz z całego serca, możesz. A odpowiadając
rzekł: Wierzę , że Jezus Chrystus jest Synem Bożym.
I kazał zatrzymać wóz , zeszli obaj, Filip i eunuch , do wody, i ochrzcił go. Gdy zaś wyszli z wody, Duch Pański porwał Filipa i eunuch nie ujrzał go więcej, lecz radując się jechał dalej swoją drogą.”

Wydarzenia w Samarii. Dz 8,4-13.
„Kiedy jednak uwierzyli Filipowi…dawali się ochrzcić, zarówno mężczyźni , jak i niewiasty.”

Przykład Saula z Tarsu. Dz 9,3-9.17.18.
Saul na drodze do Damaszku doświadcza spotkania ze zmartwychwstałym Panem Jezusem Chrystusem. Z prześladowcy staje się wierzącym w Chrystusa. Ten, który tępił imię Pana Jezusa i tych, którzy je wyznawali- teraz skruszony :”…został ochrzczony” Dz 9,18.
Bóg nie ma względu na osoby. Dla wszystkich przygotowana jest jedna droga, tak jak dane nam jest jedno Imię-Jezus, pod niebem przez , które człowiek zostaje zbawiony. Dz 4,12.Tak dany nam jest jeden chrzest , który jest wyznaniem i potwierdzeniem naszej wiary w Pana Jezusa Chrystusa.

Przykład setnika rzymskiego, Korneliusza. Dz 10, 34-48.
„…Gdy Piotr jeszcze mówił te słowa, zstąpił Duch Święty na wszystkich słuchających tej mowy…Czy ktoś może odmówić wody, aby ochrzcić tych, którzy otrzymali Ducha Świętego jak i my? I rozkazał ich ochrzcić w imię Jezusa Chrystusa…”
Pierwsze słyszeli Ewangelię, która głosił im ap. Piotr, a gdy w swoim zwiastowaniu doszedł do słów : ” O nim to świadczą wszyscy prorocy, iz każdy, kto w Niego /Jezusa/ wierzy, dostąpi odpuszczenia grzechów przez imię Jego.”
Następnie uwierzyli, zaufali Jezusowi, którego głosił Piotr.
Piotr głosił Chrystusa ukrzyżowanego za nasze grzechy i zmartwychwstałego oraz uwielbionego, który będzie sądził żywych i umarłych.
W wyniku ich wiary w Jezusa zstąpił na nich Duch Święty.
Wyraźnie widzimy ,że ochrzczeni zostali ludzie, którzy byli w stanie słyszeć, rozumieć Ewangelię i uwierzyć w Pana.

Uczniowie Jana Chrzciciela w Efezie. Dz 19,1-7
„Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy uwierzyliście? A oni mu na to:Nawet nie słyszeliśmy, że jest Duch Święty?…Jak więc zostaliście ochrzczeni? A oni rzekli:
Chrztem Janowym…Jan chrzcił chrztem upamiętania i mówił ludowi, żeby uwierzyli w tego, który przyjdzie po nim, to jest w Jezusa.
A gdy to usłyszeli, zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa…”

Zdziwienie Pawła, że nie słyszeli o Duchu Świętym podczas chrztu i pytanie: Jak
więc zostaliście ochrzczeni wskazuje, że podczas chrztu wymieniany był Duch Święty. To znaczy, że zwrot „ochrzcił ich w imię Jezusa”, nie był pełną formułą chrzcielną, jaką wtedy stosowano . Didache z 100 r. po Chr. Podaje, że chrzczono w imię: Ojca, Syna i Ducha Świętego.

W każdym z tych przykładów biblijnych odnośnie chrztu mowa jest o mężczyznach, kobietach; dorosłych osobach, świadomych poselstwa Ewangelii i osobiście w sposób świadomy odpowiadających na Boże wezwanie do upamiętania, nawrócenia i wiary w Pana Jezusa Chrystusa.
Wzmianka o ochrzeczeniu „całego domu”, poświadcza tylko tę biblijną zasadę.
Dz 16,33.

C. Starotestamentowe obrazy, chrztu wodnego Nowego Przymierza.
Obraz potopu : 1P 3,18-21.
„…to jest osiem dusz , ocalało przez wodę. Ona jest obrazem chrztu, który teraz i was zbawia…”
Wody potopu są obrazem chrztu, który nas zbawia.
Ap. Piotr zapisał: „…osiem dusz ocalało przez wodę…”
Pierwsza była wiara.
Noe, ostrzeżony przez Boga, o nadchodzącym potopie, który był wyrazem Bożego sądu, przez wiarę zbudował arkę. / Chociaż na wypełnienie się słowa musiał czekać ok.120 lat./
Arka – typ Chrystusa.
Ukryci w niej zostali zachowani od Bożego gniewu i sądu.
Wody potopu są obrazem chrztu wodnego.
Ocalenie, zbawienie było w arce zanurzonej w wodach potopu.
Noe wraz z rodziną, będąc w arce przez wodę zostali przeniesieni do „nowego świata.”
Stary świat zalany wodą zginął. Dla reszty, którzy byli poza arką , wody potopu stały się sądem, śmiercią i zginieniem. Ta prawdziwa historia uczy nas, że nie możemy lekceważyć Boga i tego co do nas mówi przez swoje Słowo, Pismo Święte.
Od człowieka oczekuje wiary i posłuszeństwa.
Wiara i posłuszeństwo Noego i całej jego rodziny sprawiły, że ocalili swoje życie. Każdy z nich osobiście i dobrowolnie wszedł do arki.
Podobnie i my osobiście musi przyjść do Chrystusa ze swoimi grzechami,
wyznać je, porzucić i poprosić o Jego przebaczenie, o nowe serce. Ez 11,17-21; 36,26.27; Jr 31,33; 32,39.
Noe chociaż był sprawiedliwy, nieskazitelny i chodził z Bogiem /1M 6,9/ nie mógł się sam ocalić. Musiał znaleźć się w miejscu ocalenia, którym była arka.
Nikt z nas nie może się sam przez własną sprawiedliwość zbawić.
Bóg dał jedyne miejsce ocalenia, którym jest Chrystus. Jesteśmy ukryci w Nim przez wiarę, podobnie jak Noe przez wiarę znalazł się w arce.
Zwróćmy uwgę, że wiara nie jest czystym, intelektualnym rozważaniem, lecz prowadzi nas do konkretnego działania. Inaczej jest martwa.

„Ale wy dzięki Niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością,i poświęceniem,i odkupieniem.” 1Kor 1,27-31.

Obraz Izraela przechodzącego przez wody Morza Czerwonego. 1Kor 10,1-6.

„I wszyscy w Mojżesza ochrzczeni zostali w obłoku i morzu,…”
Pierwsze było Słowo głoszone przez Mojżesza. Później pojawiła się wiara w sercach słuchaczy. Następnie został zabity Baranek paschalny i nastąpiło oczyszczenie przez krew baranka.
Potem Pan ich zaprowadził nad wodę Morza Czerwonego, która stała się ich wodą chrztu ; obrazem, zapowiedzią chrztu nowotestamentowego.

Egipcjanie też chcieli przejść przez wodę, ale nie wierzyli, ani nie mieli udziału we krwi baranka. Wody „chrztu”, tak jak wody potopu stały się dla nich sądem Bożym.
To pokazuje , że sam chrzest bez osobistej wiary nic nam nie pomoże.
Sama woda chrztu bez nowozrodzenia, narodzenia z Boga nic nam nie pomoże.

Widzimy Boży porządek:
Głoszone słowo – rodząca się wiara – upamiętanie i nawrócenie – chrzest
= Zbawienie.
Przez wodę Izrael przeszedł do nowego życia, nowego świata przechodząc na drugą stronę Morza Czerwonego. Opuszczali Egipt., który symbolizował stare życie w niewoli. Opuszczali faraona i wychodzili spod jego władzy przez wodę.
Wierzyli, będąc jeszcze w Egipcie jako niewolnicy. Doświadczyli mocy krwi Baranka paschalnego. Uniknęli sądów Bożych , które spadły na Egipt. Jednak ciągle byli na jego terytorium, którym zarządzał faraon. Dopiero przejście przez wodę finalizowało ich wybawienie spod władzy faraona a oddanie się pod władzę Jahwe,
Boga Zbawiciela.
To jest ten pierwszy etap na drodze zbawienia.
Dopiero po tym napisane jest, że trwali w nauce apostolskiej, we wspólnocie, w łamaniu chleba i modlitwach. Dz 2, 41.42.
Czyli sprawowali swoje zbawienie, uświęcając swoje życie i wzrastając na podobieństwo Chrystusa, służyli Bogu i ludziom.
Pismo wyraźnie mówi: „Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, zbawiony będzie.”
Chrzest nie jest alternatywą, dodatkiem do wiary i nowozrodzenia, ale koniecznością, Bożym poleceniem.

D. Znaczenie chrztu wodnego w Nowym Przymierzu.

Jak już mogliśmy zauważyć, chrzest nie działa „sam przez się”. Nie każdy może zostać ochrzczony. Muszą być spełnione warunki umożliwiające chrzest.
Nikt z nas nie może zbagatelizować kwestii chrztu wodnego w swoim chrześcijańskim życiu. Czy w ogóle możemy nazywać się chrześcijanami nie będąc ochrzczonymi?
Przypatrzmy się jakie znaczenie ma chrzest wodny, który został ustanowiony przez naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa?
1.Jest dopełnieniem naszej wiary.
Chrzest nie jest jakimś dodatkiem do wiary, nowozrodzenia, ale jest niezwykle istotnym jej czynnikiem, aktem wiary, dopełnieniem naszej wiary i naszego zbawienia.
Polecenie Pana jest jednoznaczne : „Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody
chrzcząc je…” Mt 28,18-20; Mk 16,14-16.
Miejsca mówiące o chrzcie nierozerwlnie łączą osobistą wiarę w Pana Jezusa z chrztem wodnym: Dz 2,37.38; 8,12; 9,17.18; 10,44-48; 18,8; 19,1-7;

2. Jest ustanowieniem i nakazem Pana Jezusa Chrystusa.
Chrzest nie jest postanowieniem Kościoła czy jakiejś denominacji. Jest Bożym postanowieniem względem nas, ludzi wierzących w Pana Jezusa Chrystusa.
Nie jest alternatywą, jakąś jedną z opcji.
Kościół jako zgromadzenie Boże ma respektować i praktykować to, co ustanowiła Głowa Kościoła, którą jest sam Pan Jezus Chrystus. Ef 1,22;4,15;5,23; Kol 1,18;
1Kor 11,3.
Nie może nic dodać ani ująć z treści i formy tego, co Pan ustanowił.
Piotr z natchnienia Ducha Świętego powiedział: „Upamiętajcie się i niechaj się każdy z was da ochrzcić…” Dz 2,37.38.
Każdy, który się upamiętał z grzechów i uwierzył w Pana Jezusa Chrystusa.

3. Dokonuje się na odpuszczenie grzechów.
Dz 2,38 -Podobnie jak w chrzcie Jana, tak teraz w chrzcie nowotestamentowym jest on czyniony na odpuszczenie grzechów.
Przez chrzest , chrzczony daje świadectwo, że jego grzechy zostały przebaczone i obmyte przez świętą krew Jezusa Chrystusa.
Sam chrzest nie oczyszcza z grzechów.
Czyni to jedynie krew Pana naszego Jezusa Chrystusa, przelana na krzyżu za nasze grzechy i skuteczna jest w naszym życiu dzięki naszej wierze. Rz 3,23-25.
Dlatego Piotr w swoim 1 liście pisze o wykupieniu przez krew Chrystusa.
1P 1,18.19. Inne teksty: Hbr 9,14; 1J 1,7″…krew Jezusa Chrystusa , Syna Jego , oczyszcza nas od wszelkiego grzechu.” Obj 1,5; 7,14.”…i wyprali szaty swoje i wybielili je we krwi Baranka.”

4. Jest prośba do Boga o zachowanie dobrego sumienia.
Apostoł Piotr pisząc o wodach potopu, jako typie chrztu pisze:
„Ona jest obrazem chrztu, który teraz i was zbawia, a jest nie pozbyciem się cielesnego brudu, lecz prośbą do Boga o dobre sumienie przez zmartwychwstanie
Jezusa Chrystusa,” 1P 3,20.21.
Gr. eperotema, prośba – można przetłum. jako – kontrakt.
Jest prośbą do Boga o zachowanie czystego sumienia, jak i umową, kontraktem, zobowiązaniem przed Bogiem do zachowania czystego sumienia.
1Tm 1,18.19 „…staczał zgodnie z nimi dobry bój, Zachowując wiarę i dobre sumienie, które pewni ludzie odrzucili i stali sie rozbitkami w wierze;”
2Tm 1,3 „Dziękuję Bogu, któremu z czystym sumieniem służę, tak jak przodkowie moi…”
Wody potopu, obraz wody chrztu w Nowym Przymierzu zbawia nas – ocala przed Bożym gniewem i sądem. To „przejście „przez wodę jest możliwe, dzięki oczyszczeniu i usprawiedliwieniu we krwi Pana Jezusa Chrystusa. Rz 5,9; 1J1,7.

5. Jest zanurzeniem w śmierć Chrystusa.
a/ Utożsamienie się ze śmiercią Chrystusa na krzyżu.
W liście do Rzymian Rz 6,1-11 ap. Paweł pisze:
„Czyż nie wiecie, że my wszyscy, ochrzczeni-zanurzeni w Chrystusa Jezusa, w śmierć Jego zostaliśmy ochrzczeni-zanurzeni?”
Tak jak Pan, nasz Jezus Chrystus, utożsamił się z nami, grzesznikami w chrzcie Jana, podobnie teraz my, którzy uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa,
w chrzcie utożsamiamy się z Jezusem Chrystusem, jego śmiercią na krzyżu i zmartwychwstaniem.
Bóg nie oczekuje od nas rzeczywistego ukrzyżowania i fizycznej śmierci. To uczynił dla nas Jego Syn , Jezus Chrystus. Tego czego teraz Bóg od nas oczekuje, gdy uwierzyliśmy w Jezusa Chrystusa to, abyśmy dali się ochrzcić.
Pismo uczy nas , że gdy Chrystus umierał na krzyżu, Bóg w Nim umieścił całą ludzkość, i każdego z nas pojedynczo-grzesznika. Ap. Paweł pisze:
„Z Chrystusem jestem ukrzyżowany; żyję więc już nie ja, ale żyje we mnie Chrystus;…” Gal 2,20 por. Gal 6,14; 1P 2,24.
„Bo miłość Chrystusowa ogarnia nas , którzy doszliśmy do tego przekonania, że jeden za wszystkich umarł; a zatem wszyscy umarli; A umarł za wszystkich , aby ci, którzy żyją, już nie dla siebie samych żyli, lecz dla tego, który za nich umarł i został wzbudzony.” 2Kor 5,14.15.
„Wiedząc to, że nasz stary człowiek został wespół z nim ukrzyżowany, aby grzeszne ciało zostało unicestwione, byśmy już nadal nie służyli grzechowi.” Rz 6,6.

Przez chrzest jesteśmy włączeni w śmierć Chrystusa. To co Bóg już uczynił dla nas w Chrystusie Jezusie na krzyżu, w chrzcie staje się naszą rzeczywistością.
„Bo jeśli wrośliśmy w podobieństwo jego śmierci, wrośniemy również w podobieństwo jego zmartwychwstania.” Rz 6,5.

b/ Pogrzebanie starego człowieka, życia wraz z Chrystusem przez zanurzenie w śmierć . /Rz 6,4; Kol 2,12/

c/ Wzbudzenie wraz z Chrystusem do nowego życia w chrzcie. /Rz 6,4; Kol 2,12/
Dlatego ap. Paweł pisze do tych, którzy zostali pogrzebani wraz z Chrystusem w chrzcie, a następnie wzbudzeni do nowego życia, co zostało dopełnione w chrzcie: mamy szukać tego co w górze, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej…
Kol 2,12; 3,1-4.
W wodzie chrztu dokonuje się śmierć i pogrzebanie naszego starego życia.
Na krzyżu nasz stary człowiek, nasze stare życie zostało ukrzyżowane wraz z Chrystusem, co przyjmujemy przez osobistą wiarę w Chrystusa a następnie w wodzie chrztu grzebiemy starego człowieka.
Dlatego chrzest nierozerwalnie związany jest z wiarą w Pana Jezusa Chrystusa.
Jest dokończeniem dzieła Bożego zbawienia w nas.
Dlatego napisane jest : „Kto uwierzy i ochrzczony zostanie zbawiony będzie.”
Dlatego relacje biblijne zawsze nawrócenie i wyznanie wiary w Pana Jezusa łączą z praktyką chrztu. Dopiero w późniejszym czasie Kościół zaczął przesuwać termin chrztu od czasu upamiętania, wiary i nawrócenia.

Możemy pogrzebać starego człowieka, stare życie tylko wtedy, gdy staliśmy się uczestnikami nowego życia, nowych narodzin, nowego serca jak opisuje to Boże Słowo i mówiliśmy wcześniej.
Nie zapominajmy o tym, co już wcześniej powiedzieliśmy na przykładzie chrztu Jana, gdy ludzie przychodzili dać się ochrzcić bez szczerego upamiętania.
Jan ostro ich karcił i burzył ich fałszywą nadzieję pokładaną w samym akcie chrztu.
” A gdy ujrzał wielu faryzeuszów i saduceuszów, przychodzących do chrztu, rzekł do nich: Plemię żmijowe, kto was ostrzegł przed przyszłym gniewem? Wydawajcie więc owoc godny upamiętania; Niech się wam nie zdaje, że możecie wmawiać w siebie: Ojca mamy Abrahama…” Mt 3,7-10.
Podobnym ostrzeżeniem dla nas jest potop, czy przejście Izraela przez Morze Czerwone, które to wydarzenia są obrazem chrztu.
Paweł mówi o zwycięstwie nad grzechem, jakie mamy w Chrystusie Jezusie:
Ukrzyżowani wraz z Nim /stary człowiek-dzieło krzyża / —Pogrzebani wraz z Nim /w chrzcie /—Wzbudzeni wraz z Nim / w chrzcie / — żyjący dla Boga w Chrystusie / teraz /. Rz 6,4-12.
Mamy to wiedzieć. Mamy uważać się za umarłych dla grzechu a żyjących dla Boga w Chrystusie. To zwycięstwo nad grzechem i starą naturą jest możliwe tylko wtedy , gdy pozostajemy w Nim i czerpiemy siłę i moc do zwycięstwa z Niego-Jezusa.
J 15,1-16
6. Jest publicznym wyznaniem Chrystusa swoim Panem i Zbawcą.
Czynimy to wobec Kościoła, ludzi i wobec świata duchowego. Dz 8,37
Zewnętrznym świadectwem wewnetrznej przemiany serca i umysłu. 2Kor 5,17

7. Jest przyobleczeniem się w Chrystusa.
„Bo wszyscy, którzy zostaliście w Chrystusie ochrzczeni-zanurzeni, przyoblekliście się w Chrystusa.” Gal 3,27.
Czy zatem możemy traktować chrzest jako tylko zewnętrzny znak, coś drugorzędnego? Będąc już w Nim przez wiarę, w chrzcie przyoblekamy się w Niego.
Jeśli tylko następuje po szczerym nawróceniu, staje się nie tylko znakiem wiary, wyznaniem publicznym Chrystusa jako Pana i Zbawiciela, ale jest dopełnieniem naszej wiary i Bożego dzieła zbawienia.

8. Jest wypełnieniem Bożej sprawiedliwości.
„…godzi się nam wypełnić wszelką sprawiedliwość…” Mt 3,15
Gdy Pan Jezus Chrystus został ochrzczony przez Jana, na jego wątpliwości w związku z osobą Pana Jezusa Chrystusa usłyszał odpowiedź:

Chrzest jest wykonaniem Bożej sprawiedliwości. Skoro jest utożsamieniem się z krzyżem i ofiarą Pana /sąd nad wszelkim grzechem i grzesznikiem/, to jakże mógłbym się przed nim wzbraniać.

Przecież on-chrzest wyraża Bożą sprawiedliwość wobec grzesznika a zarazem obrazuje Bożą łaskawość i miłosierdzie.

9.Jest duchowym wyjściem spod władzy szatana i jego terytorium.
Przykładem sa dwa starotestamentowe obrazy chrztu, które omawialiśmy.
1Kor 10,1-6; 2M 14,1-31; 1P 3,18-21.
To sam Pan zaprowadził Izraela nad wodę. Stało się to zaraz po tym, gdy uwierzyli i doświadczyli osłony krwi Baranka paschalnego.

10. Jest także utożsamieniem się z Kościołem Jezusa Chrystusa.
Człowiek po chrzcie staje się członkiem Kościoła Jezusa Chrystusa w znaczeniu uniwersalnym co ma odbicie poprzez przyłączenie się do lokalnej Eklezji -Zgromadzenia- Zboru.
Pismo nie zna chrześcijaństwa w pojedynkę.
Gdy w Dniu Pięćdziesiątnicy ok. trzech tysięcy upamietało się i uwierzyło w Pana Jezusa Chrystusa czytamy, że od tej chwili byli razem i trwali w nauce apostolskiej, modlitwach, społeczności i łamaniu chleba. Dz 2,41.42.
Czyli po chrzcie mieli prawo przystępu do Stołu Pańskiego, Wieczerzy Pańskiej.

E. Formuła chrzcielna.

Niektórzy chrześcijanie zaczęli praktykować chrzest tylko ” w imię Jezusa”.
Niektóre grupy zielonoświątkowe ok. 1913 r. w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.
Później zwolennicy W. Branhama w wyniku jego nauki także zaczęli unieważniać chrzest: ” w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego” i ponownie chrzcić tylko w imię Jezusa Chrystusa.
Należy zaznaczyć, że Branham popadł w zwiedzenie, odrzucając wiarę w Trójjedynego Boga: Ojca , Syna i Ducha Świętego, jak i wcześniej wspomniane grupy zielonoświątkowe, które zaczęły wyznawać unitarianizm.
Nauka Branhama, pomijając inne niezgodne z Pismem koncepcje odnośnie doktryny o Bogu, nawiązywała do tzw. modalizmu, nurtu religijnego, znanego z historii Kościoła, z przełomu II/III wieku.
Opierano się na relacjach chrztu opisanych w dziejach Apostolskich.
Dz 8,16 – „…bo byli ochrzczeni tylko w imię Pana Jezusa.”
Dz 10,40 – „I rozkazał ich ochrzcić w imię Pana Jezusa Chrystusa.”
Dz 19, 5 – „…zostali ochrzczeni w imię Pana Jezusa.”
Należy zaznaczyć, że w pozostałych relacjach : Dz 2,41; 8,38; 9,18; 18,8; następuje tylko stwierdzenie, że nastąpił chrzest.
Eis -do , ku,w : gdy ozn. ruch do środka. Po czas. ozn. Posyłanie dokądś. Dz 8,16
Dz 19,5
En – w , do , Dz 10,48.
Czy mamy tutaj do czynienia z formułą chrzcielną, czy raczej z chrztem sprawowanym z upoważnienia, autorytetu Chrystusa, dokonywującym Jego odkupieńczego dzieła?
Ci, którzy odrzucają chrzest w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego, kwiestionują także prawdziwość słów Pana Jezusa zapisanych w Ew. Mt. 28, 19.
Nic nie upoważnia nas, do kwestionowania tego fragmentu Pisma, jak i tej chrzcielnej formuły.
Branhamowcy mówią, że Syn nie jest Bożym imieniem. Kiedy czytamy list do Hebrajczyków 1,4.5 „I stał się o tyle możniejszym od aniołów, o ile znamienitsze od nich odziedziczył imię. Do któregokolwiek bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Tyś jest Synem moim…”
Wyraźnie widzimy powiązanie pomiędzy imieniem a synostwem.
Podobnie w ST jak i NT. Bóg nazwany jest Ojcem. To jest Boże imię. /Iz 9,5.6/
Dz 19,1-6 wyraźnie wskazują , że podczas chrztu wyznawane było imię Ducha Świętego. Paweł pyta ich :
„Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy uwierzyliście? A oni mu na to: Nawet nie słyszeliśmy, że jest Duch Święty. Tedy rzekł :Jak więc zostaliście ochrzczeni?…”
Stąd wniosek, że przy chrzcie wymieniane było imię Ducha Świętego.
Czyli wyrażenie : zostali ochrzczeni „w imię Pana Jezusa ” oznaczało
chrzest : „w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego.”
Didache z ok. 100 r. po Chr. pisząc na tematy związane z życiem Kościoła wyraźnie pisze o chrzcie : „w imię Ojca , Syna i Ducha Świętego.”

F. Pytania i odpowiedzi dotyczące chrztu wodnego.

1.Czy chrzest jest Bożym ustanowieniem, czy został wprowadzony przez człowieka?
Pan Jezus zapytał w świątyni arcykapłanów, uczonych w Piśmie i starszych o chrzest Jana, czy był z nieba, czy od ludzi? Oni z wiadomych względów nie chcieli odpowiedzieć na to pytanie. My znamy odpowiedź. Na czyje polecenie Jan głosił upamiętanie i chrzest na upamiętanie?
J 1,6 „Wystąpił człowiek posłany od Boga, który nazywał się Jan .”
J 1,19-33 „…I ja go nie znałem; lecz Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą
rzekł do mnie: Ujrzysz tego, na którego Duch zstępuje i na nim spocznie, Ten chrzci Duchem Świętym.”
Mt 28,19 ” A Jezus…rzekł do nich…Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego,”

2.Czy chrzest należy do rzeczy początkowych w chrześcijańskim życiu i wzroście, czy też późniejszych ?
W liście do Hbr 6,1 czytamy, że chrzest wodny jak i inne chrzty należą do pierwszych, początkowych nauk w życiu chrzescijańskim. Nowotestamentowe
relacje dot. chrztu wodnego wyraźnie wskazują, że chrzest był nierozerwalnie związany z osobistym nawróceniem człowieka do Jezusa Chrystusa i następował praktycznie zaraz po uwierzeniu i wyznaniu Jezusa Chrystusa Panem, Mesjaszem i Synem Bożym.
Dz 2,37-41; Dz 8, 12; Dz 8,36-39.; Dz 10,44-48.
Starotestamentowe typy chrztu wodnego także wyraźnie wskazują na „chrzest”
jako wydarzenie należące do początkowej praktyki, nauki w życiu człowieka nowonarodzonego.

3.Jestem już dłuższy czas Bożym dzieckiem, czyli nowonarodzonym człowiekiem, czy potrzebuję chrztu?
Ap. Piotr nakazał ochrzcić w wodzie osoby, które nie tylko nawróciły się, ale przeżyły chrzest w Duchu Świętym. Dz 10,47.48.
Piotr nie powiedział do nich: skoro nawróciliście się i otrzymaliście Ducha Świętego jak i my, już nie musicie się chrzcić. Wręcz odwrotnie, kazał ich ochrzcić. Godzi się nam wypełnić wszelką Bożą sprawiedliwość.
Z radością wypełnimy to, co Pan nam nakazał.

4.Zostałem ochrzczony w wieku niemowlęcym, ale dopiero teraz świadomie uwierzyłem w Pana Jezusa Chrystusa, czy muszę się ponownie ochrzcić?
Powinniśmy sobie zadać pytanie czy chrzest w wieku niemowlęcym jest świadomym chrztem, wyrażającym osobistą wiarę w Pana Jezusa Chrystusa?
Czy jest wyrazem otrzymania nowego życia, od Boga ? J 3,6.7
Czy ktoś za nas może podjąć tak ważną decyzję dotyczącą naszego zbawienia?
Pismo wyraźnie naucza, że jest tylko jeden chrzest, tak jak jest jedna wiara i jeden Pan i Bóg. Ef 4,5. Zatem ten chrzest ma być chrztem biblijnym wg kanonu biblijnego a nie denominacyjnego.
Pozostaje jeszcze sama forma chrztu, którą jest zanurzenie, a nie pokropienie ze względu na jego biblijne znaczenie oraz apostolską praktykę chrztu.
Pamiętajmy , że gr. baptidzo – zn. zanurzyć, zatopić, obmyć.
Chrzest niemowląt zaczęto praktykować od ok. IV w. po Chr., w czasach Konstantyna Wielkiego. Od IX/X w. o Chr. Zaczęto szerzyć praktykę chrztu dzieci i niemowląt. Niemniej dalej praktykowano chrzest dorosłych i to przez zanurzenie.
W obrządku wschodnim, prawosławnym, niemowlę podczas chrztu zostaje zanurzone.

/W czasach apostolskich w samej Jerozolimie było dość sadzawek, w których można było ochrzcić-zanurzyć ok. 3000 nawróconych w dniu Pięćdziesiątnicy.
Oprócz przyświątynnych w Jerozolimie były sadzawki takie jak Syloe, Betezda oraz ok. 40 innych. Niedawno, za wschodnią ścianą wzgórza świątynnego w Jerozolimie odkryto, sześć dużych zbiorników wodnych z prowadzacymi na dół stopniami. Duże rozmiary tych zbiorników pozwalały na wejście do nich od kilku do kilkanastu osobom./ inf. zaczerpnięta z : „Podstawowe zasady wiary chrześcijańskiej” K. Wiazowski. WBST – W-wa 2002 r.

5.Co zatem stanie się z nieochrzczonymi niemowlętami, jeśli umrą?
Pismo Święte wyraźnie i jednoznacznie naucza, że warunkiem chrztu jest osobista wiara człowieka, która rodzi się w nas ze słuchania Słowa Bożego Rz 10,17;
Dlatego, Pan Jezus Chrystus zanim odszedł z tej ziemi, nakazał głosić Królestwo Boże, aby ludzie mogli uwierzyć, ochrzcić się i być zbawionymi. Mk 16,16.
Nie wolno nam inaczej nauczać i zmieniać tego, co sam Bóg w mocy i mądrości swojej ustanowił. 1Tm 6,3.
Chrzest sam w sobie, bez wcześniejszej osobistej wiary, nie ma w sobie żadnej
mocy. Sama woda nas nie zbawi, nie uratuje. Pismo ponadto uczy nas, że tym co nas oczyszcza z wszelkiego grzechu /kwestia grzechu pierworodnego/ nie jest wodą chrztu, ale święta krew Baranka Bożego, Jezusa Chrystusa. 1J 1,7.9;
Obj 7,14.
Pan Jezus nauczał, że do dzieci należy Królestwo Niebieskie. Mt 18,2.3;19,13-15.
Dawid wierzył, że spotka się ze swoim synem, które zmarło w wieku niemowlęctwa. 2Sm 12,22.23.
Ofiara Pana Jezusa Chrystusa na krzyżu obejmuje niemowlęta, małe dzieci, aż do czasu ich świadomości. Każdy człowiek dochodzi do świadomości dobra i zła w różnym wieku, jest to wiek kilku lat.
Dlatego odpowiedzialnością rodziców jest nauczać swoje dzieci Bożych dróg i Prawdy, aby same, osobiście wybrały Pana Jezusa Chrystusa.
Tak było też w Starym Przymierzu 5M 6, 1-9. Z osobistego doświadczenia wiem, że dzieci w bardzo prosty sposób, ufnie a zarazem świadomie są w stanie swoje życie, powierzyć Panu Jezusowi Chrystusowi. Mogą to być już dzieci 4-5 letnie. Mogłem osobiście usługiwać i widzieć, jak dzieci kilkuletnie i kilkunastoletnie przeżywały nawrócenie i chrzest w Duchu Świętym.

Wiedzmy o tym że:
a/ człowiek nie był przynoszony do chrztu jako niemowlę, poza swoją świadomością i wyborem.
b/ chrzest sam w sobie nie ma żadnej mocy, aby zmienić nasza naturę.
Jest natomiast świadectwem tej przemiany, która nastąpiła w wyniku osobistego nawrócenia. Dz 16,30-33, – nie mówi o niemowlętach, ale o domownikach.
c/ chrzest jest uwarunkowany osobistą wiarą i pragnieniem. Mk 16,16;
Dz 10,47.48.
Nie mam osobiście nic przeciwko chrztowi dziecka, nastolatka, który jest w pełni świadomy swojej wiary w Pana i pragnie chrztu.
Musi to być jednak jego osobista decyzja, podobnie jak to jest w przypadku osoby dorosłej.
Jako pastor miałem taki przypadek, gdy młoda osoba w wieku ok.10 lat pragnęła się ochrzcić. Dawała jasne świadectwo swego nawrócenia i wiary w Pana Jezusa. Prosiłem ją i jej mamę , aby poczekała jeszcze rok. Po tym czasie, gdy jej pragnienie i decyzja nie uległy zmianie za zgoda rodzica, została ochrzcona.

6.Czy chrzest jest tylko jakimś czysto zewnętrznym rytuałem, w czasie którego nic nie następuje?
Jakie jest znaczenie chrztu wodnego?
Połączyłem te dwa pytania, gdyż są ze sobą zbieżne.
Tak jak chrzest Jana dokonywał się na odpuszczenie grzechów, podobnie mówił Piotr w dniu Pięćdziesiątnicy: „…Upamiętajcie się i dajcie się ochrzcić …na odpuszczenie grzechów waszych.” Dz 2, 38; Mk 1,4; Łk 3,3.
Chrzest dokonuje się na odpuszczenie grzechów, jest wyrazem i dopełnieniem aktu Bożego przebaczenia i oczyszczenia nas z grzechów przez krew Jezusa Chrystusa.
Jest duchowym przejściem, wyjściem z dotychczasowego życia, świata i przejściem do nowego życia z Bogiem, nowego świata, Bożego Królestwa. 1Kor 10,3;
1P 3,20.21;
Skoro sam Pan Jezus Chrystus dał sie ochrzcić, jakże moglibyśmy pomniejszać znaczenie chrztu.
Ponadto chrzest jest : – wypełnieniem Bożej sprawiedliwości,
włączeniem w śmierć Chrystusa na krzyżu,
pogrzebaniem starego człowieka,
wzbudzeniem do nowego życia,
przyobleczeniem się w Chrystusa.
Wszystko to w chrzcie ma miejsce, gdy wcześniej nastąpiło nawrócenie. J 1,12.

7.Czy są jakieś warunki, które trzeba spełnić przed chrztem wodnym?
Z Pisma Świętego jasno możemy wyczytać, że tak.
Pierwszym warunkiem jest osobista wiara w Pana Jezusa Chrystusa, która prowadzi nas do szczerego upamiętania i nawrócenia.
Pan Jezus nauczał:
„Kto uwierzy i ochrzczony zostanie…” Mk 16,16; „Idźcie tedy i czyńcie uczniami…chrzcząc je …” Mt 28,19. Pierwsze Słowo, wiara, następnie chrzest.
Dostojnik królowej Etiopii zapytał Filipa : „…cóż stoi na przeszkodzie, abym został ochrzczony? Filip zaś powiedział mu : Jeśli wierzysz z całego serca, możesz.
A odpowiadajac , rzekł : Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym.
I kazał zatrzymać wóz, zeszli obaj , Filip i Eunuch, do wody, i ochrzcił go.”
Drugim warunkiem jest osobiste pragnienie, które jest niczym innym jak osobistą decyzją i posłuszeństwem Bożemu Słowu. Dz 8,36-38
To znaczy, że nikt nie może tej decyzji podjąć za mnie.

8.Nie zawsze chrześcijanie, którzy zostali ochrzczeni, są lepszym świadectwem od tych, którzy nie zostali ochrzczeni, a narodzili się na nowo.
Możemy usłyszeć, że chrześcijanie, którzy nie zostali ochrzczeni, lepiej żyją niż ci ochrzczeni. Może tak być, może tak być nawet odnośnie chrześcijan, którzy nie tylko zostali ochrzczeni w wodzie, ale i w Duchu Świetym.
Nie wolno nam mylić spraw, rzeczy, które powinniśmy wykonać, jako wyraz naszego poznania Słowa i posłuszeństwa Słowu, od duchowego wzrostu.
Można mieć wspaniały początek i taki każdy powinien mieć, jak i Bożym zamiarem jest, aby każdy z nas miał wspaniały dalszy bieg i finisz.
Bóg jest z nami w każdym momencie naszej drogi za Panem. Jednak dojrzałość jest codziennym procesem na który mają wpływ różne czynniki między innymi posłuszeństwo Słowu Bożemu.
Dobry początek ku dojrzałości i duchowemu wzrostowi na pewno zaczyna się od żywej wiary i chrztu.
Dz 8,13.18-24. mówią nam o Szymonie czarnoksiężniku, który został ochrzczony przez Filipa, jednak jego „wiara w Chrystusa” nie była szczera. On nie pragnął podobać się Bogu i Panu Jezusowi Chrystusowi, lecz pragnął tej samej mocy, którą miał Filip, aby wzbudzać podziw ludzi.
1 Kor 10,1-13 jest ostrzeżeniem nas chrześcijan, abyśmy dobrze rozpoczynając nie skończyli źle, jak lud Boży na pustyni po wyjściu z Egiptu.
Chrześcijanin jest świadom ustawicznej duchowej walki, ale nie z ciałem i krwią, ale z nadziemskimi mocami ciemności. Ef 6,10-18; 1P 5,6-10.
Zna nauczanie i wezwanie Pana do ustawicznej czujności i modlitwy.

9.Czy to jest grzech, kiedy nie daję się ochrzcić?
Na podstawie Bożego Słowa, jasno możemy powiedzieć, że chrzest wodny jest Bożym ustanowieniem i nakazem. Nie jest wymysłem człowieka, denominacji.
Skoro sam Pan go nakazał to czy my mamy prawo sprzeczać się z Bogiem i kwestionować Jego świętą wolę? Mk 16,16; Mt 28,19.
Co byłoby, gdyby żołnierz czy niewolnik, sługa odmówił wykonania polecenia, rozkazu?
Jeśli mamy poznanie a nie jesteśmy posłuszni Słowu, jak to zakwalifikujemy?
Jeśli umiemy dobrze czynić, a nie czynimy, czyż nie mamy grzechu?
Co nas wstrzymuje, aby poprzez chrzest wyznać Jezusa Panem? Panem w naszym życiu? Co wstrzymuje nas, aby poprzez chrzest utożsamić się z Jego śmiercią na krzyżu? Pismo mówi: „Posłuszeństwa chcę a nie ofiary.” 1Sm 15 ,22. 23.
Pismo uczy nas, co Bóg myśli o nieposłuszeństwie, które jest jak grzech czarów, wyrazem naszej krnąbności, braku wiary, liczeniem się bardziej z ludźmi niż z Bogiem.

10.Czy będę zbawiony jeśli po moim nawróceniu się nie ochrzczę w wodzie?
Są sytuacje, kiedy człowiek nie może zostać ochrzczony. Takim przykładem jest łotr na krzyżu. Łk 23,40-43. Nikt z nas nie wątpi w jego zbawienie.
Jeśli jednak człowiek ma możliwość, jest przez Słowo Boże pouczony a nie jest posłuszny, bierze na siebie kosekwencje swego nieposłuszeństwa.
Mt 7,21. Aby się nie okazało, że taki człowiek buduje na piasku.
„Nie ten, który mówi Panie, Panie, będzie zbawiony, ale ten, kto czyni wolę Ojca Niebieskiego.” por. 1Sm 15,22.23.
Pan Jezus wyraźnie powiedział: ” Kto uwierzy i ochrzczony zostanie, zbawiony będzie.” Mk 16,16.

11.Czy przyjmując chrzest mam stać się członkiem lokalnego Zboru?
Biblia nie zna pojęcia bycia chrześcijaninem bez włączenia się w lokalną społeczność, Zbór. Tym momentem włączenia, przyłączenia się do Zboru jest właśnie chrzest wodny.Dz 2,41.42; Hbr 10,23-25; 1Kor 12, 13; 12,13-31;
Dz 4,4;5,12-14
Nikt z nas nie jest w stanie właściwie wzrastać i usługiwać poza Zborem.

12.Jaką wartość ma chrzest niemowląt?
W świetle całej nauki Pisma Świętego i tego, co już powiedzieliśmy chrzest niemowląt nie ma żadnej duchowej wartości. Nie tylko, że jest niebiblijny to wzbudza fałszywą nadzieję na zbawienie. Obiecuje coś, co tak naprawdę nie ma miejsca w życiu człowieka. I nie można tego tłumaczyć potrzebą wiary, gdyż wiara Boża, podobająca się Bogu, jest wiarą, przekonaniem pochodzącym z Bożego Słowa i opartym o Boże Słowo.
Na przełomie IV i V w. św. Augustyn zaczął przekonywać, że chrzest działa sam przez się / ex opere operato / oraz zaczął głosić, że nieochrzczone dzieci, niemowlęta, gdy umrą idą na wieczne zatracenie. Nie jest to biblijna nauka.
Sam Kościół Rzymskokatolicki nie tak dawno odzrucił swoją własną, przez wieki głoszoną doktrynę o tzw. otchłani dla nieochrzczonych niemowląt. Co za straszna myśl i koncepcja? Już powiedzieliśmy, że niemowlęta, małe dzieci do czasu świadomości są odkupione krwią Pana Jezusa Chrystusa do wiecznego zbawienia.
Dotyczy to także dzieci nienarodzonych, zabitych w łonie matki.
Bóg objawiony w Biblii jest Bogiem świetym i sprawiedliwym a zarazem pełnym miłosierdzia i łaski. Wielkie jest Jego zbawienie i odkupienie, które dokonał przez Pana Jezusa Chrystusa. Jezus powiedział, że nie przyszedł zatracać dusz ludzkich, ale zbawić. Dlatego wzywa nas do odwrócenia się od grzechów i żywej wiary.
13.Czy chrzest wodny jest ważniejszy od chrztu w Duchu Świętym?
Mówimy o dwóch różnych i bardzo ważnych chrztach. Oba są niezwykle ważne.
Oba należą do początkowych przeżyć w życiu Bożego dziecka.
Chrzest wodny włącza nas w dzieło krzyża Pana Jezusa Chrystusa i Jego Kościół.
Chrzest w Duchu Świętym jest udzieleniem nam mocy Ducha, abyśmy byli świadkami Jezusa Chrystusa.
Tak więc jeden i drugi są różnymi doświadczeniami, odnoszą się do różnych aspektów życia i świadectwa dziecka Bożego.
Chrzest wodny jest ustanowieniem i nakazem Chrystusa.
Chrzest w Duchu Świętym jest obietnicą dla Bożych dzieci. Obietnicą otrzymania mocy Ducha Świętego, w celu zwiastowania Ewangelii i usługiwania darami Ducha Świętego.
Dz 1,5 Pan Jezus powiedział do swoich apostołów: ” Jan bowiem chrzcił wodą, ale wy po niewielu dniach będziecie ochrzczeni-zanurzeni w Duchu Świętym.”
/Ev Pneumati baptisteseste./
Dz 2,4 „I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch poddawał.” /napełnieni-eplestesan/.
Kto ma być napełniony Duchem Świętym i w Nim zanurzony?
Wszyscy, którzy uwierzyli i zostali ochrzczeni. Dz 2,38-41.
Upamiętajcie się, dajcie się ochrzcić , a otrzymacie dar Ducha Świętego.
Taka jest biblijna kolejność. Ci, którzy zostali ochrzczeni w Duchu Świętym przed chrztem w wodzie, powinni dać się ochrzcić w wodzie jak najszybciej. Dz 10,44-48.
Patrz. Dz 8, 12-17; Każde Boże dziecko powinno zabiegać o odebranie obietnicy
Ducha Świętego. Dz 5,32; Ef 5,18.

14.Czy nauka o chrzcie jest tylko szczególnym rytem wyróżniającym niektóre społeczności chrześcijańskie?
Niektórzy biblijną naukę o chrzcie w wieku dorosłym, świadomym swej wiary i nawrócenia, przypisują „fanatycznym” ugrupowaniom, denominacjom chrześcijańskim. Jednak nauka o chrzcie należy do początkowych i podstawowych prawd wiary chrześcijańskiej.
Mt 28,20 Pan Jezus nakazał apostołom, aby wzywali wszystkich ludzi do upamiętania i wiary w Pana Jezusa Chrystusa , jak i przestrzegania wszystkiego, co Pan nakazał. Wtedy człowiek staje się uczniem Pana Jezusa Chrystusa.
Dz 8,12 Filip zwiastował całą prawdę, całą Ewangelię, łącznie z chrztem.
Dz 8,35-39. Pytanie o chrzest mogło pojawić się w ustach dworzanina, gdyż w czasie zwiastowania Filipa musiał słyszeć o chrzcie wodnym.

15.Czy chrzest dorosłych przez zanurzenie jest nauką, która została wprowadzona niedawno, bądź po pierwszym okresie istnienia Kościoła?
Chrzest wodny przez zanurzenie w wieku dorosłym, świadomym, istnieje od samego początku istnienia Kościoła. To właśnie chrzest dzieci, niemowląt został wprowadzony w późniejszym okresie, jak i jego sposób przeprowadzenia.
Zamiast przez zanurzenie zaczęto praktykować polewanie. O tym pisałem wcześniej.
16.Czy Pan Jezus osobiście chrzcił?
J3,22-26 por. J 4,12. Jan wyraźnie mówi, że sam Jezus nie chrzcił, ale czynili to Jego uczniowie. Pan Jezus został ochrzczony przez Jana Chrzciciela. Bardzo możliwe, że i niektórych z jego apostołów, których Pan powołał, ochrzcił Jan.
J 1,35-40. ; którzy wcześniej byli jego uczniami. /Andrzej i Jan ,autor Ewangelii/.
Pan Jezus chodząc z uczniami, którzy chrzcili, postrzegany był jako Ten, który też chrzci, chociaż sam Pan nie chrzcił. Ta działalność uczniów Jezusa była praktykowana w bardzo wczesnym okresie służby Pana Jezusa.
Później już nic nie czytamy na ten temat w Ewangeliach.
17.Czy powinienem dać się ochrzcić nie mając osobistego rozkazu Pana?
W ten sposób myśląc i mówiąc podobni jesteśmy do tych, którzy domagali się znaku. Wola Boża została jasno przekazana w Bożym Słowie i żaden inny znak nie będzie nam dany. Bóg oczekuje wiary i posłuszeństwa dla swego Słowa.
Okażmy bojaźń Bożą i szacunek wobec tego, co Bóg nam już objawił w swoim Słowie. Nie kuśmy Pana, abyśmy nie popadli w zwiedzenie. Łk 7,30.

Opracował pastor Andrzej Luber.