W sprawie stosunku do organizacji parakościelnych z marca 1994 r.

W obliczu nowej sytuacji społecznej i politycznej zachodzi potrzeba wyrażenia stanowiska w sprawie działalności w naszym kraju krajowych i zagranicznych organizacji parakościelnych.

  • Stwierdzamy na podstawie Słowa Bożego, że jedyną instytucją pozostawioną na tej ziemi i przeznaczoną do głoszenia Słowa Bożego oraz „czynienia uczniami” jest Kościół Jezusa Chrystusa. [Ef 3,10; 1Tm 3,15; Dz 13,1-3; 22,10].
  • Kościół Jezusa funkcjonuje w zborach rozsianych po całym kraju i współpracujących ze sobą w ramach organizacji kościelnych.
  • Tylko w Zborze może wypełniać się zamiar Pana Kościoła, aby „przygotowywać świętych do dzieła posługiwania” i „dorastania do pełni Chrystusowej” [Ef 4,12-13].
  • Zamiar ten realizowany jest poprzez współistnienie i współdziałanie wielopokoleniowe dzieci Bożych znajdujących się pod opieką powołanych sług Bożych.
  • Zbór wysyła do służby ludzi powołanych przez Pana, czuwa nad nimi i wspiera ich działania.
  • Zbór / Kościół zakłada instytucje pomocnicze do realizacji Wielkiego Nakazu Misyjnego i czuwa nad ich funkcjonowaniem.
  • Wszystkie grupy, instytucje i organizacje oderwane od zborów / Kościołów stwarzają wyobcowanie jednostek, co sprzyja duchowym zniekształceniom.
  • Doceniając dobre zamiary wielu funkcjonujących w Polsce organizacji międzywyznaniowych, nie możemy nie przeciwdziałać niebezpieczeństwu degeneracji jednostek poprzez promowanie indywidualistycznego stylu życia i służby chrześcijańskiej.
  • Zachęcamy organizacje parakościelne do wejścia w istniejące w naszym kraju struktury organizacyjne chrześcijaństwa ewangelicznego.