W sprawie stosunku do zjawisk towarzyszących duchowemu ożywieniu z 20.06.1995 r.

Członkowie Naczelnej Rady Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce na swym nadzwyczajnym posiedzeniu, w którym uczestniczyło kilku pastorów spoza Rady, w dniu 20 czerwca 1995 r. w wyniku braterskiej rozmowy i modlitwy uzgodnili swe stanowisko wobec zjawisk towarzyszących duchowemu ożywieniu, jakie ostatnio zauważane jest w świecie oraz w naszym kraju. Stwierdzono, co następuje:

  • Płomienny duch i żywa wiara – to naturalny stan członka każdego zboru Kościoła Zielonoświątkowego.
  • Ożywienie duchowe, jakie ostatnio zauważa się w naszych zborach, uznaje się za wynik działania Ducha Świętego, co nie oznacza aprobowania wszystkich zachowań powodowanych przez czynnik ludzki.
  • Ze względu na mocno emocjonalny, psychiczny charakter zjawisk, jakie towarzyszą duchowemu ożywieniu, konieczne jest szczególne zwrócenie uwagi na zdrowe nauczanie biblijnych doktryn.
  • Zachęcamy do unikania krytykanckiego podejścia i zwalczania zwolenników tego rodzaju przeżyć.
  • Szanujemy suwerenność Ducha Świętego, co nie zwalnia nas jednak z obowiązku trzeźwości i właściwej oceny zjawisk.
  • Na duszpasterzach spoczywa obowiązek wobec Pana Kościoła odróżniania falsyfikatu od prawdy i uświadamiania tego wiernym.
  • Bóg jest suwerenny w swym działaniu i oryginalny, gdy chodzi o znaki i cuda, ale jedynie tylko po Bożych znakach następuje trwały duchowy rozwój i pojawia się właściwy owoc w życiu jednostek i społeczności.
  • Miernikiem prawdziwości przeżyć jest pogłębiająca się duchowa więź z Jezusem, umiłowanie Słowa Bożego, lojalność wobec braci i sióstr w wierze oraz przełożonych w Kościele.
  • Zwraca się uwagę na konieczność liczenia się z kulturą naszego społeczeństwa oraz tym, jak nasze zachowania są postrzegane przez innych.
  • Pastorzy winni strzec powagi Kościoła i nabożeństw w myśl apostolskiego zalecenia: „A wszystko niech się odbywa godnie i w porządku” (1Kor 14,40).

W sprawie tzw. ruchu wstawienniczego z 28.03.2001 r.

W ostatnim czasie zauważamy w Polsce rozwój ruchu wstawienniczego, który przejawia się przez organizowanie masowych konferencji. Zjawisko to wywołało różnorodne antagonistyczne postawy w Kościele. W związku z tym istnieje potrzeba zajęcia stanowiska przez Naczelną Radę Kościoła Zielonoświątkowego w Polsce.

  • Modlitwa i post są istotną funkcją Kościoła Jezusa Chrystusa.
  • Modlitwa jest wyrazem podporządkowania się Bogu i Jego świętej woli. Przywilejem sług Kościoła jest zachęcanie Bożego ludu do modlitwy i postu.
  • Żyjemy w czasach, w których istnieje wielka potrzeba modlitwy wstawienniczej za nasz kraj.
  • Kwestionujemy jednak wypaczanie Pisma poprzez interpretacje, które są sprzeczne z pierwotnym znaczeniem fragmentów biblijnych, a oparte na przeżyciach. Wypaczenia prowadzą do ekstremalnych postaw i zachowań, polegających między innymi na przesadnej koncentracji na szatanie, demonach i aniołach.
  • Uznajemy, że normatywna dla naszej wiary jest tylko nauka apostolska zapisana w Piśmie Świętym i nie akceptujemy nowych norm wiary i postępowania opartych na prywatnych objawieniach.
  • Nie zauważamy w Biblii technik i strategii walki modlitewnej propagowanej przez niektórych przedstawicieli ruchu wstawienniczego. Obce przesłaniu Biblii jest szukanie miejsc związanych ze szczególną aktywnością demoniczną i tworzenie na tej podstawie tzw. duchowych map.
  • Jesteśmy za odnoszeniem się z szacunkiem do kultury narodowej, miejsc związanych z historią, symboli i znaków narodowych; ten sam szacunek, nie kult, należy się miejscom męczeństwa i cmentarzom.
  • Potwierdzamy, że są i powinny być w Kościele służby apostolstwa, bez uznawania, że utożsamiane z nimi osoby, sprawują oficjalny urząd apostoła.
  • Nie możemy uznać nadmiernej służby kaznodziejskiej i nauczycielskiej kobiet.
  • Nasze zaniepokojenie może budzić budowanie struktur, które prowadziłyby do powstania nowej denominacji.
  • Uznajemy za niesłuszne przejawy megalomanii, która prowadzi do przypisywania sobie jedynie owoców działania Ducha Świętego w świecie.
  • Jest naszą nadzieją, że modlitwa i post będą służyły jedności ludu Bożego, a nie będą źródłem antagonizmów prowadzących do podziałów